مدیر کل بهزیستی ایلام از ۹۸ مورد ثبت ازدواج کودکان در استان ایلام طی ۹ ماه گذشته خبر داده است.
به گزار شبکه حقوق بشر کردستان و به نقل از به  خبرگزاری علم و فناوری استان ایلام ، زهرا همتی در کارگاه آموزشی سامانه طلاق اعلام کرد که  طی ۹ ماه گذشته این تعداد از ازدواج کودکان که همگی زیر ۱۵ سال سن داشته‌اند در شهرهای مختلف استان ایلام به ثبت رسیده است هر چند تعداد ازدواج کودکان در استان ایلام نسبت به سال قبل که شامل ۱۹۳ مورد می‌شده، کاهش پیدا کرده است.
فقر، سنت، ناآگاهی، حاکمیت قوانین اسلامي، تبلیغات رسانه های دولتی و … مجموعه عواملی هستند که در تداوم پدیده ازدواج کودکان در ایران و همچنين در مناطق مختلف کردستان نقش به سزایی دارند. برای مثال، نه تنها برخي مواد قانوني چون ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی ایران، «ازدواج کودکان با اجازه والدین و مجوز دادگاه امکان پذیر است» و همچنین طبق ماده ۱۰۴۱، «عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به سن ۱۵ سال تمام شمسی منوط است به اذن ولی به شرط رعایت مصلحت با تشخیص دادگاه صالح»، ازدواج کودکان مورد تایید قرار گرفته است بلکه نهادهای دولتی از هر گونه تلاش فعالین مدنی در جهت آگاهی رسانی از پيامدهاي منفی این پدیده جلوگیری می کند.
این در حالی است که که طبق نتایج پژوهش میدانی جمعیت امداد دانشجویی امام علی در تابستان و پاییز ۱۳۹۵، ۱۷ درصد ازدواج ها در ایران و ۵/۴ درصد ازدواج ها در مناطق مختلف کردستان را ازدواج کودکان تشکیل داده است. برای مثال سهم ازدواج کودکان در استان کردستان در سال ۱۳۹۵، ۴ مورد ازدواج بین دختران خردسال کمتر از ۱۰ سال و ۵۳۲ مورد ازدواج دختران نوجوان بين ۱۰ تا ۱۴ سال بوده است که در نوع خود آمار نگران کننده ای بوده است. ازدواج در کودکی هم برای پسران و هم دختران تاثیرات منفی برجای می‌گذارد، هرچند غریب به اتفاق آنهایی که صدمه می‌بینند دختران‌اند. بسیاری از کودکان ازدواج با محرومیت های مختلفی از جمله محرومیت های آموزشي، اجتماعی و حتی مشکلات جسمی و روحی روبرو می شوند.
در همین ارتباط یکی از استادان جامعه شناسی دانشگاه کردستان، سعیدخاني، در گفتگو با ایرنا در ارتباط با پیامدهای منفی ازدواج کودکان می گوید: «مهمترین پیامد این ازدواج ها، بازماندن از دوره های آموزشی و دست یافتن به سطح تحصیلات معقول و مطلوب جامعه بوده و بازماندن از تحصیل هر دو جنس را در سنینی که هنوز قابلیت های روانی اجتماعی و حتی زیستی شان به اندازه کافی رشد نکرده، درگیر مسایل معاش و خانوادگی ای می کند که ابزارهای لازم برای رویارویی با آن را دارا نیستند.»