جمعی از زندانیان سنی مذهب کُرد محبوس در زندان رجایی شهر کرج با انتشار نامه‌ای ضمن اعتراض به شرایط سخت تحمیل شده علیه آنان در زندان، خواستار حمایت کمیته حقوق بشر از حقوق اولیه آنها و همچنین افزایش فشار علیه جمهوری اسلامی ایران در راستای پاسخگویی به اعتراضات و خواسته های خود شدند.
در قسمت هایی از این نامه امضا شده توسط ۱۹ نفر از زندانیان عقیدتی اهل سنت که نامشان نزد شبکه حقوق بشر کردستان محفوظ است به موارد گسترده نقض حقوق بشر و وضعیت سخت تحمیل شده علیه آنان در زندان اشاره شده است. مواردی از قبیل کمیت و کیفیت بسیار پایین غذا، عدم ارایه خدمات پزشکی و درمانی، عدم اعزام زندانيان بیمار اورژانسي به مراكز درماني، عدم تهیه مواد و اقلام مورد نیاز زندانیان در داخل فروشگاه زندان، عدم وجود سیستم گرمایشی متناسب با زندان، مخالفت با تهیه وسایل گرمایشی توسط خود زندانیان، مشکلات قضایی و عدم وجود نظارت درست جهت رسیدگی به مطالبات قضایی زندانیان و… اشاره شده است.
در این نامه آمده است: «این زندانیان نسبت به امنیتی کردن فضای زندان و این که همیشه درب سالن ها بسته و قفل است و حتی در شرایط اضطراری و اورژانسی که زندانیان دارای بیماریهای مزمن مثل ناراحتی های قلبی٬ کبد و کلیه و … که نیاز فوری به اعزام به بهداری زندان و یا مراکز درمانی دارند اما مراقبین و نگهبانان زندان طبق دستوراتی که به آنها داده شده در را باز نمی‌کنند. در چنین مواردی، احتمالا ترس و بیم تلف شدن و از دست دادن جان برخی از زندانیان که داری بیماریهای خاص هستند وجود دارد.»
در ادامه آمده است: «مدتی است که هیچ اعزامی جهت درمان زندانیان بیماری ای که حتمن باید به مراکز درمانی بیرون از زندان و بیمارستان ها جهت مداوا اعزام شوند، صورت نمی گیرد و مسولین قضایی با هماهنگی و همیاری مسولین زندان از رییس زندان گرفته تا معاونین وی مانع از اعزام زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت و زندانیان سیاسی سالن ۱۰ به مراکز درمانی می‌شوند.»
این زندانیان در مورد وضعیت غذا در زندان عنوان کرده‌اند که جیره غذایی زندانیان بسیار کم شده و کیفیت آنها نیز به شدت نامناسب است. زندانیان نه تنها از مواد خوراکی مورد نیاز از قبیل سبزیجات و میوه محرومند از ارایه این اقلام در فروشگاه زندان که زندانیان بتوانند حداقل با هزینه شخصی خود به تهیه آن بپردازند نیز جلوگیری می شود. در صورت ارایه برخی از این موارد نیز هزینه اين اقلام نسبت به قیمت واقعی آنها بسیار بالاست به طوري كه زندانیان نمی توانند به راحتی آنها را تهیه کنند.
در ادامه این نامه همچنین آمده است: « رئيس زندان به هیچ شیوه‌ای به بندهای مختلف سرکشی نکرده و نسبت به خواسته های زندانیان هیچ اقدامی نمی‌کند خیلی موارد از جمله امور مربوط به ملاقات با خانواده و تهیه لباس و پتو برای زمستان و تعمیرات یخچال و تلویزیون زندانیان در انحصار رئيس زندان آقای ضیایی می‌باشد که نه ملاقات حضوری با زندانیان و یا وکیل بند سالن ها را جهت پیگیری این خواسته‌ها می پذیرد و نه به معاونین خودش اجازه تایید و امضای این خواسته ها را می دهد. با وجود این که زندان های ایران همیشه مشکل داشته و با زندانیان سیاسی و عقیدتی برخوردهای خیلی سختگیرانه‌ای می‌شود اما با سر کار آمدن آقای ضیایی به عنوان رئيس زندان بر شدت این مشکلات افزدوه شده و علت اصلی آن سلیقه ای عمل کردن این شخص و عدم بازرسی و رسیدگی بر امور مدیریتی ایشان می‌باشد. به شیوه ای خیلی سیستماتیک رفتار تمام رئيس اندرزگاه‌ها و مراقبین بندها را نسبت به زندانیان تغییر داده و تمام برخوردها و رفتارهای آنها توام با توهین و بد رفتاری و ضرب و شتم زندانیان است».
همچنین در این نامه در ارتباط با وضعيت نامناسب سلول های زندان آمده است: «به سبب رطوبت و عدم تابیدن آفتاب به داخل بندها و سالن ها، بسیاری از زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت و سایر زندانیان مبتلا به رماتیسم و درد مفاصل و استخوان و درد کلیه شده و هیچ گونه وسیله گرمایشی مناسب در اختیار زندانیان قرار نمی گیرد».
این زندانیان در خصوص وضعیت و شرایط تحمیل شده در هنگام ملاقات با اعضای خانواده‌شان نوشته‌اند: «مدت ملاقات زندانیان با خانواده هایشان بسیار کوتاه شده است. همچنين مدت زیادی از مدت زمان ملاقات را صرف بازرسی خانواده زندانی ها آن هم به شیوه‌ای توهین آمیز اختصاص مي دهند به طوری که مدت زمان بسیار ناچیزی برای ملاقات زندانی با خانواده اش باقی می ماند که آن هم با ایستادن مراقب ها در کنار این زندانیان و خانواده هایشان٬ حریم شخصی و خصوصي و حقوق انسانی و شهروندی او را ضایع می‌کنند و خیلی مواقع جلوی چشم خانواده ها، توهین‌های زیادی به زندانی می‌شود.»
در بخش دیگر این نام، وضعیت نامناسب رسیدگی قضایی به پرونده های زندانیان نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. در این باره آمده است: «هیچ گونه رسیدگی قضایی نسبت به خواسته‌ها و مطالبات قضایی زندانيان مخصوصا زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت زندان رجایی شهر کرج نمی‌شود. نه از طرف معاون قضایی زندان و نه قاضی ناظر بر زندان، معمولا بیش از ۷ الی ۸ ماه و گاها حتی یک سال به بالا طول می‌کشد تا قاضی ناظر بر زندان جهت پیگیری مطالبات قضایی این زندانیان به زندان سرکشی کند و جدای از ای، هربار با رسیدگی صوری و فرمالیته، زندانیان را سرکار گذاشته و به هیچ خواسته‌ای جواب و پاسخی داده نمی‌شود. تاکنون هیچ جواب منطقی و قانونی جهت رد مطالبات قضایی این زندانیان چه در امور مربوط به حقوق زندانیان و چه در مورد اعطای امتیازات مندرج در قانون از طرف دادستانی تهران و معاونین وی به این زندانیان داده نشده است. اعمال نفوذ دایم وزارت اطلاعات در پرونده قضایی زندانیان در همه مراحل رسیدگی و دادگاهی و تجدید نظر و مرحله دیوان و اعطای حقوق و امتیازات به زندانی و تصمیم‌گیری وجود دارد.»
در این باره آمده است: «مدیریت زندان در هماهنگ با اداره اطلاعات به تشدید مسایل امنیتی و ایجاد فضای رعب و وحشت و خفقان بر زندانیان افزوده است به گونه‌ای که زندان به بازداشتگاه اطلاعات تبدیل شده و حتی در مواردی در داخل زندان فاکتورهای امنیتی خیلی بیشتری نسبت به بازداشتگاه‌های اطلاعات به‌کار برده می شود که این امر باعث ایجاد خشم و اعتراض زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت شده است.»
در پایان این نامه٬ امضاکنندگان این نامه عنوان کرده اند که «با توجه به همه این نقض‌های حقوقی آشکار و غیرقانونی، ما زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت زندان رجایی شهر از کمیته ویژه حقوق بشر می‌خواهیم که نسبت به اعتراض و دادخواهی ما رسیدگی نموده و از مقامات مسئول ایران نسبت به این نقض‌های آشکار توضیح بخواهند.»
