سازمان عدالت برای ایران همزمان با روز جهانی مبارزه با اعدام‌ با ثبت شکایتی نزد گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، خواهان مشخص‌شدن سرنوشت چهار زندانی سیاسی کُرد شد که ۸ سال پیش مقامات از اعدام آن‌ها در زندان اوین خبر دادند.

به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان و به نقل از عدالت برای ایران، در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، مقامات جمهوری اسلامی به خانواده‌های فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان خبر دادند که فرزندان‌شان را اعدام کرده‌اند. اما هیچگاه پیکر آنان به خانواده‌ها داده نشد و با گذشت بیش از ۸ سال هنوز محل دفن آن‌ها مشخص نشده است.

عدالت برای ایران طی چهار شکایت‌نامه جداگانه، از گروه کاری ناپدیدشدگان قهری خواسته است تا جمهوری اسلامی ایران را درباره روند غیر قانونی منجر به صدور حکم اعدام و تعیین سرنوشت این زندانیان پاسخگو کند. در درخواستی که عدالت برای ایران به سازمان ملل فرستاده، شرح کاملی از دستگیری، شکنجه، اتهامات، محاکمه، اعدام و عدم تحویل پیکر این زندانیان، با وجود تلاش‌ها و پیگیری‌های مکرر خانواده‌های‌شان، آمده ‌است.

گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، کسی را که از سوی ماموران دولتی بازداشت و به طور فراقضایی اعدام شده است و پس از اعدام، مقامات رسمی درباره سرنوشت یا محل دفن او پنهانکاری می‌کنند و از به‌رسمیت‌شناختن این‌که این عمل را انجام داده‌اند، خودداری می‌ورزند مصداق سربه‌نیست‌شدگی (ناپدیدشدن قهری) می‌داند.

ناپدیدکردن قهری از طریق عدم تحویل پیکر و اختفای محل دفن زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی سابقه زیادی دارد. در تازه‌ترین مورد، پیکر زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی، سه زندانی سیاسی کُرد که در ۱۰ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شدند، به خانواده‌هایشان داده نشد. علی‌رغم پیگیری‌های مکرر، مقامات از دادن نشانی محل دفن آن‌ها نیز خودداری کرده‌اند.