۸ مردادماه سال جاری به دنبال انتشار خبر اعتصاب غذای ۳ روزه زینب جلالیان و ۹ زندانی دیگر که در اعتراض به قطع ملاقات و امکانات اولیه زندان صورت گرفته بود، یکی از سایت‌های وابسته به وزارت اطلاعات در مصاحبه با فردی به نام «مصطفی مولودی» که خود را وکیل زینب جلالیان معرفی کرده بود خبر اعتصاب را تکذیب کرد.
در این ارتباط، این زندانی سیاسی در ۱۱ مردادماه در گفتگوی تلفنی با شبکه حقوق بشر کُردستان اعلام کرد که از سال ۸۹ تاکنون غیر از دکتر محمد شریف و امیر سالار داوودی که با حضور دادستان تهران در زندان اوین تهران وکالت‌نامه آنها را امضا کرده است، وکیل دیگری اختیار نکرده است و داشتن وکیلی به غیر از دو وکیل مذکور را کذب محض دانست.
سایت انجمن بی‌تاوان که یکی از سایت‌های محلی وابسته به وزارت اطلاعات می‌باشد، روز ۱۵ مردادماه با انتشار تصویری از یک وکالت نامه جعلی ادعا کرد که این فرد رسما وکالت این زندانی سیاسی را بر عهده گرفته است. با تحقیقاتی که شبکه حقوق بشر کردستان انجام داده است در حالی که در این وکالت نامه ادعا شده است که این وکیل ساکن شهر خوی می‌باشد ولی چندین تن از وکلای شهر خوی از وجود چنین وکیلی ابراز بی‌اطلاعی کردند.
همچنین روز گذشته دکتر محمد شریف، وکیل مدافع زینب جلالیان با انتشار مطلبی در فیس بوکی شخصی خود از تماس تلفنی زینب جلالیان با وی و تکذیب وجود چنین وکیلی خبر داده است.
این وکیل مدافع در مطلب خود نوشته است: «امروز حدود ساعت ۱۵ یکی از موکلین اینجانب به نام زینب جلالیان که سال ۱۳۸۶ به اتهام عضویت در یکی از تشکل های مسلح کُرد بازداشت شده و در حال سپری کردن محکومیت خود به حبس ابد است با اینجانب تماس گرفت و اظهار داشت که چندی است که شخصی به عنوان وکیل ایشان با رسانه ها ارتباط برقرار می تماید و مطالب کذبی را از قول وی مطرح می کند. زینب جلالیان اظهار داشت که اساسا غیر از اینجانب و آقای امیر سالار داودی که اینجانب به عنوان همکار خود به وی معرفی کرده‌ام هیچگونه قرارداد وکالت با هیچ شخصی را امضاء نکرده است و اعلامات هر کس دیگری به عنوان وکیل وی جعل عنوان محسوب و کذب محض است».
لازم به ذکر است که پیشتر نیز وزارات اطلاعات با جعل چندین نامه پزشکی با نام بهداری زندان و انتشار آن در یک مستند در شبکه پرس تی وی از اعزام زینب جلالیان به بیمارستان و رسیدگی پزشکی به وضعیت این زندانی سیاسی خبر داده بود که بعدها چنین ادعایی از سوی زینب جلالیان تکذیب شد.
زینب جلالیان، متولد ۱۳۶۱ روستای «دیم قشلاق» از توابع شهرستان ماکو در اسفندماه سال ۸۶ توسط نیروهای اداره اطلاعات کرمانشاه بازداشت شد. وی حدود یک ماه در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات کرمانشاه به اتهام عضویت در «پژاک» تحت شکنجه های جسمی و روحی شدید مورد بازجویی قرار گرفت. نامبرده بعدها به کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه منتقل شد اما همچنان به صورت مستمر بازجویان اداره اطلاعاتی وی را از زندان به بازداشتگاه امنیتی منتقل کرده و مورد بازجویی قرار می‌دادند.
وی در ۱۳ آذرماه سال ۸۷ در شعبه یک دادگاه انقلاب کرمانشاه به ریاست قاضی مرادی به اتهام « اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران و عضویت در پژاک » به اعدام محکوم شد. اعتراضات وکیل نامبرده به حکم صادره توسط شعبه ۴ دادگاه تجدیدنظر استان کرمانشاه نتیجه ای در بر نداشت و در نهایت، در زمستان سال ۸۸ حکم صادره به تائید دیوان عالی کشور رسید.
این زندانی سیاسی در اسفند ۸۸ از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. در پاسخ به علت این انتقال، مسئولین زندان اظهار می‌کنند که تنها راه رهایی وی از حکم صادره انجام مصاحبه تلویزیونی است. بعد از پنج ماه نگهداری در بند ۲۰۹ زندان اوین و با عدم پذیرش چنین پیشنهادی، زینب جلالیان مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل شد.
در نهایت، حکم اعدام این زندانی سیاسی در آبان ماه سال ۹۰ با عفو رهبر جمهوری اسلامی ایران از اعدام به حبس ابد کاهش پیدا کرد. بعدها نیز در آذرماه سال ۹۳ با موافقت دادستانی و اداره اطلاعات وی از کرمانشاه به زندان خوی انتقال یافت.
نامبرده از بهمن ماه سال ۱۳۹۵ در اعتراض به محرومیت از دسترسی به امکانات درمانی، در اعتصاب دارو به سر می‌برد.
