زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محبوس به حبس ابد همچنان از بهمن ماه سال گذشته در اعتراض به بی‌توجهی مسئولین زندان به وضعیت پزشکی‌اش و انتشار اخبار کذب در خصوص رسیدگی پزشکی به وی در اعتصاب دارو بسر می‌برد و از شهریورماه امسال نیز به دستور مسئولین زندان خوی از حق ملاقات با خانواده‌اش محروم شده است.
یک منبع آگاه در خصوص آخرین وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی به شبکه حقوق بشر کُردستان گفت:« بیماری‌های همچون برفک دهان و ناخنک چشم که طی چند سال گذشته این زندانی سیاسی از آن رنج می‌برده، همچون گذشته ادامه دارد و به دلیل اعتصاب دارویی و عدم رسیدگی پزشکی سبب تشدید بیماری اش گشته و نهایتا منجربه نگرانی خانواده ایشان در این خصوص شده است.»
این منبع در ادامه تاکید کرد،« متاسفانه علی‌رغم عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت سلامتی ایشان از شهریورماه امسال نیز در ادامه فشارها بر این زندانی سیاسی، ملاقات هفتگی ایشان به دستور مسئولین زندان قطع شده است. همچنین مدتی پیش یکی از افسر نگهبانی این زندان به نام خانم کریمی به زینب بی‌احترامی کرده و بعد از واکنش این زندانی سیاسی به رفتارهای این افسر نگهبان، درگیری فیزیکی میان آنان روی داده است.»
امیر سالار داوودی، وکیل این زندانی سیاسی پیشتر در اردیبهشت ماه سالجاری با انتشار نامهای سرگشاده به دادستان کل کشور از وضعیت سلامتی موکل خویش ابراز نگرانی کرده بود.
این وکیل دادگستری با اعلام خبر اعتصاب غذای موکل خویش اعلام کرده است،« زینب جلالیان به واسطه اقدامات ناصواب مقامات زندان خوی (محل اقامت موکله) در تدارک دفترچه معاینات نوبتی ( هفتگی و ماهانه) به وجهی که خالی از هر گونه حقیقتی در این باره است و ایضاً ارائه گزارش خلاف واقع به نهادهای بین المللی و حقوق بشری و من جمله گزارشی که مبین رسیدگی ها و معاینه های مرتب و متناوب پزشکی در ارتباط با بانو است، وارد اعتصاب درمانی تا مدت زمان نامحدود شده است!»
این وکیل مدافع در پایان نامه خود به ایت الله منتظری، دادستان کل کشور «ضمن ابراز شدید نگرانی از وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی، بر مسئولیت مقامات زندان خوی و مقامات امنیتی و قضایی شهرستان خوی و استان آذربایجان غربی و در سطحی اعلی مقامات کشور در خصوص تضمین سلامتی روحی و جسمی موکله‌اش» تاکید کرده است و در پایان اعلام کرده است« که اعتصاب درمانی موکله ام تا وقتی مسئولین متخلفی که در اقدامی ناصواب مبادرت به تهیه گزارشات خلاف واقع و من جمله تهیه دفترچه صدرالاشاره کرده اند به اسم و رسم تعرفه و شناسایی و به دست قانون سپرده نگردند ، ادامه خواهد یافت!»
زینب جلالیان زندانی سیاسی کُرد، متولد ۱۳۶۱ روستای «دیم قشلاق» از توابع شهرستان ماکو در اسفندماه سال ۸۶ توسط نیروهای اداره اطلاعات کرمانشاه بازداشت شد. وی حدود یک ماه در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات کرمانشاه به اتهام عضویت در پژاک تحت شکنجه های جسمی و روحی شدید مورد بازجویی قرار گرفت. نامبرده بعدها به کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه منتقل شد اما همچنان به صورت مستمر بازجویان اداره اطلاعاتی وی را از زندان به بازداشتگاه امنیتی منتقل کرده و مورد بازجویی قرار می‌دادند.
در ۱۳ آذرماه سال ۸۷ او در شعبه یک دادگاه انقلاب کرمانشاه به ریاست قاضی مرادی به اتهام « اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران و عضویت در پژاک » به اعدام محکوم شد. اعتراضات وکیل نامبرده به حکم صادره توسط شعبه ۴ دادگاه تجدیدنظر استان کرمانشاه نتیجه ای در بر نداشت و در نهایت، در زمستان سال ۸۸ حکم صادره به تائید دیوان عالی کشور رسید.
این زندانی سیاسی در اسفند ۸۸ از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. در پاسخ به علت این انتقال، مسئولین زندان اظهار می‌کنند که تنها راه رهایی وی از حکم صادره انجام مصاحبه تلویزیونی است. بعد از پنج ماه نگهداری در بند ۲۰۹ زندان اوین و با عدم پذیرش چنین پیشنهادی، زینب جلالیان مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل شد.
حکم اعدام این زندانی سیاسی در آبان ماه سال ۹۰ با عفو رهبر جمهوری اسلامی ایران از اعدام به حبس ابد کاهش پیدا کرد. در آذرماه سال ۹۳ با موافقت دادستانی و اداره اطلاعات وی از کرمانشاه به زندان خوی انتقال یافت.
زینب جلالیان در مدت ده سال حبس از حقوق اولیه خود از قبیل رسیدگی پزشکی و درمانی و همچنین مرخصی محروم بوده است.
