سید سامی حسینی، زندانی سیاسی کُرد محبوس در زندان «چوبین در» قزوین از روز یکشنبه ۵ آذرماه ۱۳۹۶ در اعتراض به محرومیت از حق تماس با خانواده‌اش اقدام به اعتصاب غذا کرده است.
یک منبع نزدیک به این زندانی سیاسی ضمن تایید این خبر به شبکه جقوق بشر کُردستان گفت:« از حدود دو ماه پیش مسئولین زندان «چوبین‌در» قزوین اقدام به راه اندازی سیستم هوشمند تلفن در این زندان کرده که بر طبق آن، هر زندانی با ثبت حداکثر ۷ شماره تلفن از اعضای خانواده‌اش، کارت تلفن هوشمندی دریافت خواهد کرد که تنها امکان ارتباط با این تعداد شماره مشخص را خواهد داشت.»
به گفته این منبع،« با این حال، علیرغم ثبت شماره‌های تماس توسط سید سامی حسینی، کارت هوشمند تلفن در اختیار وی قرار نمی‌گیرد. به دنبال چنین برخورد تبعیض آمیزی، نامبرده به مسئولین زندان اعتراض می کند. در حالی که اعتراض هایش بی پاسخ می ماند وی در نهایت به عنوان آخرین راه اعتراض دست به اعتصاب غذا زده است.»
این منبع در پایان افزود،« در مدت دو ماه گذشته خانواده این زندانی سیاسی که نسبت به سرنوشت وی نگران بوده با مسئولین زندان تماس گرفته و خواستار ملاقات و تماس با وی بوده اند اما مسئولین زندان هر بار به بهانه ای با درخواست های آنان مخالفت کرده اند.
سید سامی حیسنی به همراه یک شهروند دیگر کُرد به نام سید جمال محمدی در تاریخ ۱۵ خردادماه سال ۱۳۸۷ در ایست بازرسی شهید شیرازی واقع در جاده سلماس توسط ماموران اداره اطلاعات سلماس بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات سلماس منتقل شدند. آنان به مدت سه ماه و پنج روز در بازداشتگاه امنیتی اداره اطلاعات سلماس و ارومیه به اتهام محاربه مورد بازجویی و شکنجه‌های شدید قرار گرفتند. شدت شکنجه‌ها به حدی بوده که سید سامی حسینی به مدت ۱۸ روز بیهوش بوده و در بیمارستان امام خمینی و همچنین بیمارستان مخصوص اداره اطلاعات ارومیه بستری شده است.
بعد از اتمام بازجویی‌ها، این دو زندانی سیاسی توسط ماموران اداره اطلاعات سلماس به زندان سلماس منتقل می شوند. ابتدائا، مسئولین زندان به دلیل وخامت حال آنان به دنبال شکنجه از تحویل آنان خودداری می‌کنند اما بعدا با ارسال نامه ای کتبی از سوی اداره اطلاعات سلماس، مسئولین زندان مجبور می شوند این دو زندانی مذکور را تحویل بگیرند.
جلسه دادگاهی این دو زندانی سیاسی در « ۱۴ آذرماه سال ۸۷» در «شعبه یک دادگاه انقلاب خوی» برگزار و در یک جلسه چند دقیقه‌ای به اتهام «محاربه از طریق عضویت در پژاک» به «اعدام» محکوم می شوند. این حکم بعد از اعتراض به «شعبه ۱۰ دادگاه تجدید نظر استان» ارجاع داده شده و در «۲۱ آذرماه سال ۸۸ حکم عینا تایید» شد. بعد از تایید شدن حکم، این دو زندانی سیاسی از بند زندان سلماس به زندان مرکزی ارومیه منتقل شده و تا آبان‌ماه سال ۹۴ در این زندان نگهداری می‌شوند.
بعد از سه سال در «اواخر سال ۹۰ با درخواست اعاده دادرسی» این دو زندانی سیاسی در دیوان عالی کشور موافقت شد و در «تابستان سال ۹۱ شعبه یک دادگاه انقلاب به ریاست قاضی چابک» آنان را به اتهام« محاربه از طریق عضویت در پژاک» به «ده سال زندان همراه با تبعید به زندان مرکزی قزوین» محکوم کرد.
همچنین در «سال ۹۲»، «شعبه ۱۶ دادگاه کیفری ارومیه به ریاست قاضی ابراهیمی» به سه اتهام «مشارکت در قتل»، «ضرب و جرح عمدی» و «تخریب اموال دولتی» در سه دادنامه مجزا، آنها را به سه حکم پنج ساله مجزا و «مجموعا به ۱۵ سال حبس» دیگر و «پرداخت دیه» محکوم کرد. هر چند طبق ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی می‌بایست این سه حکم با هم تجمیع می شد اما به گفته وکیل پرونده، قاضی دادگاه کیفری اعلام کرده تا زمان اتمام حکم ده سال حبس تبعید امکان اعمال ماده ۱۳۴ وجود ندارد.
مسئولین اجرای احکام زندان «چوبین در» قزوین به این دو زندانی سیاسی اعلام کرده اند که اوایل بهار سال ۹۷ و بعد از پایان حبس ده ساله اشان به زندان مرکزی ارومیه بازگرداننده می شوند و در نهایت این دادگاه ارومیه است که در خصوص وضعیت دیگر پرونده‌های آنان تصمیم نهایی را صادر خواهد کرد.
