دو روز از وقوع زلزله ۷.۲ ریشتری که بسیاری از مناطق کُردنشین ایران را در برگرفت، می گذرد، با این حال گفتههای ساکنین مناطق زلزلهزده در شهرستان های قصرشیرین، سرپلذهاب و ثلاث باباجانی از بیتوجهی مسئولین دولتی در روند امدادرسانی به این مناطق خبر میدهند.
در همین ارتباط اگرچه پزشکی قانونی کرمانشاه آمار کشته شدگان را ۴۶۰ نفر و همچنین ۷۴۶۰ نفر زخمی اعلام کرده است اما ساکنین روستایی مناطق زلزلهزده شهرستانهای سرپلذهاب، قصر شیرین و ثلاث باباجانی در گفتگو با شبکه حقوق بشر کُردستان اعلام کردهاند که به دلیل عدم حضور به موقع نیروهای امدادی، این خود ساکنین بودهاند که بدون هیچ نوع امکاناتی اقدام به خارج کردن بازماندگان و اجساد از زیر آوارها نمودهاند. در اغلب موارد، اجساد یافته شده بدون اعلام رسمی و بدون مجوز دفن شده اند. روندی که موجب خواهد شد آمارهای رسمی از میزان دقت کمتری برخوردار باشد.
در گفتگوی شبکه حقوق بشر کُردستان با ساکنین چندین روستای اطراف ثلاث باباجانی و سرپلذهاب که در جریان زلزله یکشنبه شب دچار خسارات جانی و مادی شدهاند، مشخص شده است که تا صبج امروز سه شنبه ۲۳ آبانماه نیروهای امدادی برای کمک به مردم این مناطق اعزام نشده و در سرما بدون داشتن غذا، آب و چادر اطراف منازل تخریب شده خویش به سر میبرند.
یکی از ساکنین روستای نیوهکار از توابع شهرستان ثلاث باباجانی در همین ارتباط به شبکه حقوق بشر کردستان گفت:« در جریان زلزله ۷ تن از ساکنین روستای ما کشته و ۵ نفر هم زخمی شدهاند و تاکنون غیر از چندین داوطلب مردمی هیچ نیروی امدادی دولتی به این روستا که اکثریت منازل آن تخریب شده است، اعزام نشده و مردم همچنان در وضعیت اسفناکی به سر میبرند.»
شهردار “ازگله”، کانون این زلزله در گفتگو با رسانههای دولتی ایران با انتقاد شدید از اینکه “ازگله” در بن بست خبری مانده است، گفت است: چادری برای ما نیامده و کودکان یکساله و دو ساله ازگله دو شب است در سرما میخوابند. او در ادامه اظهار داشته است: درست است که ازگله از شهرهای اطراف کم جمعیتتر است، اما ما کانون زلزله بودیم و حالا در بن بست خبری قرار گرفتیم.
یکی از ساکنان روستای سراب ذهاب از توابع شهرستان سرپلذهاب نیز که از عدم امدادرسانی به روستایشان به شدت گلهمند بود اظهار کرد:« با وقوع زلزله یکشنبه شب ۲۱ نفر از اهالی روستا جانشان را از دست دادند اما تاکنون حتی یک نفر هم برای امدارسانی به این روستا نیامده است. در حالی که به هیچ امکانات خوراکی و آشامیدنی دسترسی نداشتیم این خود ما بودیم که نزدیکان فوت شده را دفن کرده ایم. طی این زلزله، بسیاری از خانهها نیز به شدت تخریب شدهاند.»
یکی از فعالین مدنی که به همراه تیم های داوطلب مردمی به مناطق روستایی “ازگله”، مرکز اصلی زلزله، رفته است اظهار کرد که« خیلی از روستاهای این مناطق با خاک یکسان شده است و مردم بدون آب و وسایل گرمایشی تنها با روشن کردن آتش خود را از سرمای شب حفظ میکنند. تعدادی از چادرهایی هم که به مناطق روستایی نزدیکتر به شهرها ارسال شده در بین اقوام کارمندان دولتی توزیع شده و متاسفانه معدود کمک های ارسالی نیز به شیوه ای نامناسب و ناعادلانه بین آسیب دیدگان توزیع می شود.»
به گفته این فعال مدنی،« وضعیت در روستاهای دیگری همچون وضعیت روستاهای کویک، دشت ذهاب، سراب جاوری، قلعه بهادری، بزمیر آباد و… نیز اسفناک است و مردم این روستاها با کمبود شدید آب، غذا، دارو، چادر و .. روبهروند.»
یکی از ساکنین روستای زرده که اکثریت آنان از مصدومین شیمایی دوران جنگ هشت ساله بین ایران و عراق نیز هستند در گفتگو با شبکه حقوق بشر کُردستان اعلام کرد: «حدود ۸۰ درصد منازل این روستا با خاک یکسان شده است. داروهایی بیماران و مصدومین شیمایی در زیر آوار مانده و وضعیت سلامتی آنان نیز خیلی وخیم است. از شب یکشنبه تاکنون برای ۵۰۰ خانواده این روستا ۵۰ چادر ارسال شده و ما گرسنه و تشنه در این شرایط سخت سرمایی در کوهستان دالاهو گرفتار شدهایم و هیج مسئول دولتی پاسخگوی نیازهای ما نیست.»
چندین تن از ساکنین شهر سرپلذهاب نیز وضعیت مردم این شهر را بحرانی توصیف کرده و اعلام کردند که طبق شواهد و مشاهدات آنها بیشترین قربانیان زلزله اخیر ساکن آپارتمان های مسکن مهر بودهاند. ساختمان هایی که به دلیل عدم رعایت موازین استاندارد ساخت و ساز بیشترین خسارت را دیدهاند.
به گفته آنان روند امدادرسانی به مردم این مناطق به کندی صورت می گیرد. در حالی که دیروز دوشنبه امید زیادی برای نجات افرادی که هنوز زیر آوارها مانده بودند وجود داشت اما نیروهای امداد دولتی که به این شهر اعزام شده بودند فاقد هرگونه وسیله و تجهزاتی برای انجام این کار بوده اند. مردم و نیروهای امدادی و سربازان ارتشی با دستان خالی مشغول امدادرسانی و آواربرداری بودهاند.