محمد نظری، زندانی سیاسی که در ۲۴مین سال حبس خویش بسر میبرد از ۷۶ روز پیش در اعتراض به عدم اجرای اعمال ماده ١٠ آيين دادرسى در خصوص پرونده‌اش اقدام به اعتصاب غذا کرده و وضعیت ایشان وخیم گزارش شده است.
یک منبع مطلع به شبکه حقوق بشر کُردستان گفت:« محمد نظری، زندانی سیاسی آذری که از ۹ خرداد ماه ۱۳۷۳ بازداشت و زندانی شده و به همین اتهام به حبس ابد محکوم شده است در ۷۷مین روز اعتصاب غذا بسر میبرد و در طول این مدت دچار کاهش وزن ۲۵ کیلو و عوارض ناشی ازآن چون عدم توان تکلم و راه رفتن شده است.»
این منبع در ادامه اظهار داشت،« طی مدت اعتصاب غذا ، آقای نظری چندین بار به بهداری زندان منتقل شده و مورد معاینه قرار گرفته است و یک بار هم به مدت یک شب و دو روز در یکی از بیمارستانهای کرج بستری بوده است. مسئولین زندان و مقامات قضایی تاکنون عملا در خصوص درخواسته‌های ایشان بی‌توجه بوده و اصرار این زندانی سیاسی بر تداوم اعتصاب غذا سبب نگرانی گسترده همبندیها، خانواده و فعالین سیاسی و مدنی شده است.»
۸ مرداد ماه امسال بعد از انتقال ناگهانی حدود پنجاه زندانی سیاسی محبوس در سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج به بند امنیتی ۱۰ و محرومیت آنان از کلیه حقوق اولیه هر زندانی ۱۲ تن از این زندانیان به نشانه اعتراض اقدام به اعتصاب غذا کردند که نهایتا غیر از محمد نظری سایر زندانیان بعد از چهل روز با درخواست خانواده‌ها و فعالین سیاسی و مدنی به اعتصاب خویش پایان دادند.
۳ مهرماه تعدادی از همبندیهای این زندانی سیاسی در شصتمین روز اعتصاب غذای وی با انتشار نامه‌ایی سرگشاده به دبیر کل سازمان ملل متحد و گزارشگر ویژه امور حقوق بشر ایران از وضعیت سلامتی محمد نظر ابراز نگرانی کرده و خواستار حمایتهای بین المللی از خواسته‌های قانونی وی شده بودند.
چهار تن از زندانیان همبندی این زندانی سیاسی در نامه خود دلایل اعتصاب غذای آقای نظری را اینچنین شرح داده‌اند:“ اعتصاب غذايى كه تنها دليلش درخواست اعمال ماده ١٠ آيين دادرسى مى‌باشد كه برابر آن، نامبرده باید آزاد گردد و با توجه به حذف ماده ١٨٦ قانون مجازات قديم كه وى با استناد به آن به اتهام محاربه به اعدام و سپس به حبس ابد محكوم گشته است، و طبق مواد ١٠، ٩٩ ،١٢٠ و ٧٢٨ از قانون مجازات جديد مصوب ٩٢ كه تمام احكام صادره كه در قانون جديد حذف يا اصلاح شده‌اند نسخ و منتفى گرديده‌اند، بايد آزاد گردد.”
نامه محمد نظری
این زندانیان سیاسی در نامه خود ضمن قانونی بودن درخواستهای آقای نظری اعلام کرده‌اند:“ این مواد قانونى است كه تمام محكومين مطابق ماده ١٨٦ قديم، آزاد گردند ولى به دليل كارشكنى‌هاى دادستان و مقامات قضايى – امنيتى كه از اعمال اين مواد قانونى جلوگيرى مى كنند، نامبرده (محمد نظرى) از تاريخ ٨ مرداد ٩٦ دست به اعتصاب غذا زده و هم اكنون قدرت تكلم خود را هم از دست داده و در آستانه مرگ است.”
محمد نظری پیشتر با انتشار چند نامه سرگشاده از مخالفت اداره اطلاعات ارومیه با آزادی یا انتقالی ایشان به زندان مرکزی ارومیه خبر داده و اعلام کرده بود که علیرغم داشتن بیماری متعدد و نیاز فوری به اعزام به بیمارستان خارج از زندان ، مسئولین زندان رجایی شهر کرج از صدور مجوز جهت اعزام او به بیمارستان به بهانه گم شدن پرونده وی خودداری می‌کنند.
این زندانی سیاسی در ۶ شهریور ماه ۱۳۹۱ در اعتراض به عدم برسی درخواست اعاده دادرسی‌اش با دوختن لبهایش اقدام به اعتصاب غذا کرد اما همچنان خواسته ایشان که چندین بار به صورت کتبی به مقامات قضایی و دادگاه انقلاب ارومیه ارسال شده است تاکنون بی‌پاسخ مانده است.
محمد نظری، متولد ۲۰ تیرماه ۱۳۵۰، فرزند حمد الله، ساکن شهر شاهین‌دژ در تاریخ ۸ خردادماه سال ۷۳ در سن ۲۳ سالگی به اتهام عضویت در حزب دمکرات کردستان از سوی نیروهای امنیتی در شهر بوکان بازداشت و بعد از ۳ ماه نگهداری در سلول بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات این شهر به زندان مهاباد منتقل گردید و در آنجا نیز از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب شهر مهاباد به عضویت در حزب دمکرات کردستان مورد محاکمه قرار گرفت. بعد از ۶ ماه پرونده وی به شعبه یک دادگاه انقلاب شهر ارومیه به ریاست قاضی جلیل‌زاده ارجاع داده شده و در این دادگاه نیز به همان اتهام محاکمه و نهایتا به اعدام محکوم شد. علی الرغم اعتراض این زندانی سیاسی به حکم صادره، حکم وی قطعی شد. سپس در عید قربان سال ۷۸ مورد بخشش قرار گرفته وحکم اعدامش به حبس ابد کاهش پیدا کرد. این زندانی سیاسی بعد از تحمل حدود سیزده سال و نیم حبس در زندان مرکزی ارومیه به همراه چندین زندانی سیاسی دیگر در آذرماه سال ۸۶ به زندان رجایی شهر کرج منتقل شدند.
دو تن از همبندیهای این زندانی سیاسی که به همراه او از زندان ارومیه به زندان رجایی شهر کرج منتقل شده بودند، به نامهای ظاهر مصطفایی ( فوت در فرودین ماه سال ۸۹ بعد از ۱۷ سال حبس و به دلیل بیماری در زندان ) و محمد مهدی زالی ( فوت در خردادماه سال ۹۱ بعد از ۲۱ سال حبس به دلیل بیماری ) به دلیل بیماری و بی‌توجهی مسئولین نبست به مداوای آنها به صورت تدریجی در زندان فوت کردند.
زندانی سیاسی مذکور نیز از نارحتی قلبی رنج میبرد ولی به دلیل مخالفت دادگاه مهاباد از اعزام به بیمارستان خارج از زندان محروم است.
