ظهر امروز زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد پس از دو ماه بی‌خبری در یک تماس تلفنی با خانواده‌اش از نگهداری خود در یک سلول مخصوص در زندان کرمان خبر داده است.
دنیز جلالیان، خواهر این زندانی سیاسی در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان گفت: « ظهر امروز پنج‌شنبه ۷ مرداد، زینب جلالیان پس از دو ماه موفق به تماس تلفنی با خانواده خود شد و گفته است که به اعتصاب غذای خود پایان داده و هم‌اکنون در یک سلول مخصوص تک نفره در زندان مرکزی کرمان به‌سر می‌برد.»
به گفته وی خانم جلالیان در این تماس تلفنی از حضور دو بازجویی امنیتی در کنار خود خبر داده و اعلام کرده که وی حق صحبت کردن به زبان کُردی را ندارد و از وی خواسته شده که به زبان فارسی صحبت کند.
دنیز جلالیان در ادامه افزود که زینب جلالیان در حالی که صدای وی به شدت گرفته بود و مرتبا سرفه می‌کرد، گفته است که بازجویان امنیتی دلیل این تبعید وی را ارسال اخبار زندان به نهادهای حقوق بشری و نوشتن نامه‌های سرگشاده اعلام کرده‌اند.
زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به صورت ناگهانی توسط ماموران امنیتی از زندان محل نگهداری خود در خوی خارج شد. پس از یک هفته مشخص شد که وی به زندان قرچک منتقل شده است. به گفته خانواده این زندانی سیاسی «ماموران او را به مدت دو روز با دستبند و پابند از زندان خوی به ارومیه و کرمانشاه و از آنجا به دادسرای اوین و در نهایت به زندان قرچک منتقل کردند و در این مدت حتی آب و غذای کافی هم به زینب نداده بودند.»
زینب جلالیان در مدت نگهداری در شرایط سخت زندان قرچک به کرونا مبتلا شد و در تاریخ ۳۱ خرداد با درخواست بازگشت به زندان خوی یا انتقال به زندان اوین و همچنین رسیدگی‌های لازم پزشکی دست به اعتصاب غذا زد، اما در ششمین روز از اعتصاب غذا در تاریخ ۵ تیر مجددا از بند قرنطینه زندان قرچک به مکانی نامعلوم منتقل شد.
شبکه حقوق بشر کردستان همچنین از طریق خانواده زینب جلالیان مطلع شده است که در مدت نگهداری این زندانی سیاسی در زندان قرچک، دو نفر که خود را «وکلای حقوق بشری» معرفی کرده‌اند با خانم جلالیان ملاقاتی داشته و از او خواسته‌اند تا برای بهبود وضعیت خود با نهادهای امنیتی همکاری کند. زینب جلالیان اما به خانواده خود گفته بود به دلیل عدم اعتماد به این افراد از ادامه گفت‌وگو با آنها و طرح خواسته‌هایش خودداری کرده است.
یک سایت امنیتی که به نام «دیده‌بان حقوق بشر کردستان ایران» فعالیت می‌کند و طی ماه‌های اخیر سلسله مطالبی سراسر کذب به قصد تخریب زینب جلالیان منتشر کرده است، در یکی از گزارش‌های اخیر خود نوشته که «وکلای» این سازمان موفق به دیدار با خانم جلالیان در زندان شده‌اند.
شبکه حقوق بشر کردستان که طی سال‌های اخیر از نزدیک پیگیر وضعیت و پرونده زینب جلالیان است، نقل و انتقال‌های اخیر این زندانی سیاسی و همزمان تلاش گسترده نهادهای امنیتی و انتشار مطالب کذب در فضای مجازی برای تخریب خانم جلالیان و فشار بر او برای انجام مصاحبه‌های ویدیویی را نشانه‌هایی نگران کننده از یک سناریوی هماهنگ شده امنیتی و تشکیل پرونده جدید برای این زندانی سیاسی سرشناس کُرد پس از گذشت نزدیک به ۱۳ سال از حبس او تحت سخت‌ترین شرایط می‌داند.
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
