بنابه به اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، سهیلا حجاب، وکیل زندانی از روز گذشته در اعتراض به ادامه نگهداری خود در زندان قرچک و عدم انتقال به زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده است. وی همچنین خواهان پایان یافتن فشار نهادهای امنیتی بر خانوده‌اش شده است.
زینب جلالیان نیز که در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه امسال از زندان خوی به زندان قرچک انتقال یافت، اعلام کرده است، در صورت عدم بازگشت به زندان خوی در روزهای آینده اعتصاب غذا خواهد کرد. وی که اخیرا به کرونا مبتلا شده است، همچنین خواهان رسیدگی پزشکی خارج از زندان است.
این دو زندانی سیاسی کُرد هم‌اکنون در بند قرنطینه زندان قرچک نگهداری می‌شوند.
سهیلا حجاب، وکیل دادگستری اهل کرمانشاه خرداد ماه سال گذشته توسط نیروهای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و مدتی بعد به یکی از خانه‌های امن این سازمان منتقل و اندکی بعد مجدداً به بند زنان زندان اوین بازگردانده شد. وی نهایتا پس از ۸ ماه با سپردن وثیقه ۳ میلیارد تومانی آزاد شد. این وکیل دادگستری در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۹۸ به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی»، «تشویش اذهان عمومی به قصد آشوب» و «تشکیل گروه غیرقانونی» مجموعا به ۱۸ سال حبس محکوم شد. بر اساس ماده تجمیع احکام ۵ سال از این میزان قابل اجرا خواهد بود. وی در تاریخ ۳ خرداد پس از احضار به شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان قرچک منتقل شد.
زینب جلالیان، زندانی سیاسی اهل ماکو از ۱۳ سال پیش در زندان به سر می‌برد. حکم اعدام او در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد. وی که در نتیجه سال‌ها نگهداری در شرایط سخت زندان از بیماری‌های متعددی رنج می‌برد، دو هفته پیش نیز پس از انتقال به زندان قرچک به کرونا مبتلا شد. او در این مدت تنها یک بار برای انجام آزمایش و اسکن ریه به بیمارستانی خارج از زندان انتقال یافت. اما با وجود تایید پزشک متخصص مبنی بر ابتلا به کرونا و درگیر شدن ریه این زندانی و نیاز به مراقبت ویژه، مجددا به زندان بازگردانده شد.
رضا خندان، فعال حقوق بشر در تهران هم دیروز در حساب فیس‌بوک خود با اشاره به انتقال زینب جلالیان به زندان قرچک نوشت: «در این مدت او را در بند قرنطینه قرچک بدون کوچکترین امکانات متعارف زندان و در شرایط سختی رها کرده‌اند. با وجود ابتلا به ویروس کرونا، شرایط او را تغییر نداده‌اند. می‌گوید وقتی که بابت بیماری کرونا به بیمارستان بردند حتی هنگام معاینه هم دستبندش را باز نکردند و پزشک با دستبند او را معاینه کرد. او در این مدت به هرکسی که توانسته نامه نوشته و تماس گرفته اما همچنان نسبت به شرایط‌‌ش بی‌توجهی شده است. زینب می‌گوید: با این که پس از 13 سال زندان، دیگر توانی برای اعتصاب غذا در من نمانده، اما چنانچه تا چند روز آینده از قرچک منتقل نکنند دست به اعتصاب غذا خواهم زد.»
