خانواده زینب جلالیان نسبت به تداوم بی خبری از وضعیت این زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد که در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه از زندان خوی به مکان نامعلومی منتقل شده، ابراز نگرانی کردند.
علی جلالیان پدر زینب جلالیان در پاسخ به تماس شبکه حقوق بشر کردستان در مورد آخرین وضعیت این زندانی سیاسی زن گفت: «روز ۱۰ اردیهشت ماه از طریق تماس یکی از همبندی‌های زینب مطلع شدیم که نیروهای امنیتی بدون اطلاع قبلی زینب را از زندان خوی برده‌اند. ما فورا از ماکو که محل زندگی ماست به خوی رفتیم و از مسئولان زندان سراغ دخترم را گرفتیم که پاسخ درستی به ما ندادند. یعنی تایید کردند که نیروهای امنیتی او را برده‌اند اما نگفتند کجا! هر چند احتمال دادند که شاید او را برای رسیدگی به پرونده جدیدی به تهران برده باشند.»
علی جلالیان در ادامه گفت: «تا این‌که بالاخره دیشی زینب در حالی که در یک اتومبیل در حال حرکت بود با ما تماس گرفت و گفت از دیروز با چشمبند و دستبند از زندان خوی به زندان‌های ارومیه و کرمانشاه منتقل شده، اما به دلیل خودداری این زندان‌ها از تحویل او، نیروهای امنیتی در حال انتقالش به تهران هستند. در حین این گفت‌وگو تلفن قطع شد و دیگر تماس نگرفت.»
پدر این زندانی سیاسی با ابراز نگرانی شدید از وضعیت دخترش اضافه کرد: «همه چیز غیرعادی است. چرا باید زینب را به طور ناگهانی از زندان خوی ببرند؟ چرا باید بدون برنامه‌ریزی به زندان‌های ارومیه و کرمانشاه منتقلش کنند؟ چرا باید تماس تلفنی که با ما داشت را بدون هیچ توضیح روشنی قطع کنند؟ چه پیامی می‌خواستند به ما بدهند؟! من نگران این هستم که سناریوی خطرناکی در انتظار دخترم باشد. من شدیدا نگران جان دخترم هستم که به گفته خودش دو روز است در یک اتومبیل از این شهر به آن شهر برده می‌شود.»
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی شدید، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
